Karanlık Şiiri - Çağrı Furkan Koyuncu

Geceler bir zindan gibi geçmekte,
Gündüzler ise geceden farksız.
Ruhum toprak altında,
Bedenim ise hala yaşamakta.

Karanlık, derin bir karanlık,
Sanki hiç aydınlanmamış bir karanlık.
Üşüdüğümü hissediyorum.
Nerede olduğumu bilmiyorum.
Görmüyorum etrafımı
Seni,
Onu,
Kendimi
Görmüyorum…

Yok mu bir ışık,
Gözümün önünü aydınlatacak.
Nerede olduğumu gösterecek.
Yok… Hiç olmayacak… O ışık…
Peki sen?
Sen neden yoksun?