Karanlık Şiiri - Arif Şahin

Ellerimi tut kar, anlık,
Ellerimi uçsuzca bırak.
Çalsın ıslıklar, ıssız raylarda.
Bu göç, gittiğim,
Gidemediğim.

Ne Dünya kadar nokta,
Ne Ay,
Üst üste iki nokta.
Gitmek, bulmak için de değil,
Varmak için de.

Bekler onlar aydınlığı,
Ben gütmeyeyim kendimi.
Arar durur çalılar çırpılar.
Sen şunu bir ince hastalık say.
Geçeyim tepelerden, durma,
Düşeyim yüzükoyun karanlığa.