Dallar kararıyor yapraklar yere düştükçe.
Yuvalar kimsesiz ayrılık, zulüm sürdükçe.
Ağlıyor doğmamış gün, saçından tel düşünce.
Adalet merhametle gel, bu yaz geçmeden önce.
Karanlıkta can çekilince, ortalığa doluyor kasvet.
Tek bir eser, tek bir hareket var, adaletsizlik ve vahşet.
Bu nasıl bir haslet, doğmamış sabah, gün ışığına hasret.
Dokunsan enerji bulacak toprağı yeşerten bir kuvvet.
İşte, özgürlüğü, uygarlığı yücelten bir el.
Mağrur ece, içten gözlerinle, sözlerinle gel!
Bilgeliğin, saflığın, gülüşün, sevincinle tut.
Kanatlansın adalet, kardeşlik ve umut.
Abdullah Bedeloğlu
19/05/2009
Kayıt Tarihi : 24.5.2009 15:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Karanlık Dallar kararıyor yapraklar sararıp yere düştükçe. Yuvalar kimsesiz kalıyor ayrı kıtalara göçtükçe. Ağlıyor doğmamış gün saçından tel düşünce. Adalet iyilik ve merhametinle tut bu yaz geçmeden önce. Karanlıkta can çekilince varlıklardan ortalığa doluyor kasvet. Tek bir eser tek bir hareket var o da öldüren dehşet. Ağlıyor sabah bir gün ışığına hasret. Dokunsan elime tüm doğa bulur Allah’ı soluyan bir kuvvet. İşte özgürlüğü uygarlığı yükselten bir el. Mağrur ece gülüşünle içten gözlerinle gel! Bilgeliğin saflığın sevincinle tut. Kanatlansın kardeşlik ve köylü eşitliğiyle umut. Abdullah Bedeloğlu
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!