Gökyüzünde bulut
Yerde ise yağmur taneleri
Güneş dünyaya ışık saçmıyor artık
Bir zerre kadar ışık yok etrafımda
Ay geceyi aydınlatmıyor
Bu gece yıldızlar bile ışıl saçmıyor
Gözkyüzünde bir şeyler oluyor
Kahinat saçmalıyor
Günlerin anlamı kalmadı
Çok bekledim ama umudum hiç azalmadı
Yinede beklerim gelişini
Kimse bilmiyor mu sanıyorsun gidişini
Umut insanın yaşam kaynağıdır
Umutsuz insan ruhsuz bedene benzer
İnsanı en çok keşkeler yer
Her keşkemde bu kalbim seni özler
Kayıt Tarihi : 4.5.2009 21:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Oğulcan Kılıç](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/04/karanlik-237.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!