Karanlık Şiiri - İsmet Alp Önsöz

Karanlık!
Kimine göre afet,
Kimine de en güzel davet.
Biri korkar gölgesinin yokluğundan
Biri de uçar gider fikir çokluğundan….

Karanlık!
Kimine göre körlüğe aralık
Kimine de gerçeğe aydınlık.
Biri göremez önünü bile
Biri de yürür uçurumlara bile bile…

Kiminin içinde bilmece
Yuttu karanlığı
Kiminin kucağında gece
Uyuttu karanlığı.

Bana göre içimi aydınlatan ateştir;
Geceleri ısındığım ocağımda
Aman ses etmeyin
Uyuyor kucağımda! ...