Karanlık Şiiri - Ersin Türkdoğan

Aradan geçen onca sene
Mesafe demek bende
Artık yirmi yedi yaşındayım
Ve kesinleşmiş olarak tek başınayım
Sen şimdi gittiğin kadar geri gelsen
Geldiğin yerde duran ben miyim?
Evet, bıraktığın yerdeyim
Ama yalnızlığın kadar aşağı düşmekteyim
Göremeyeceğim kadar karanlıkta
Eğilemeyeceğin kadar derindeyim
Gözyaşların değmeyecek kadar soğuk
Bir dahalara geçit vermeyecek kadar acımasız
Ama dünyanın heryerinden farksız sensiz burası
Pişmanlığım girdiğim kapıda emanet
Sen karanlıkta rengi olan tek hayalet
Seni sevmek benim işim
Bir gün herkes unutana kadar devam edeceğim
O gün açın tüm ışıkları
O gün çıkarın geriye kalanımı
Etimi kemiğimden sıyırın
Silin alnımdan kendi kanımı
Öldüğüm yetmiyorsa size
Yine gömün toprağa sol yanımı