Karanlık Şiiri - Mehmet Hanifi Sarıyıldız

Saklıyor lambalar,ışıklarını.
Ruhumu kemiren törpü geceler.
Bu günü kaybettim bilmem yarını,
Anlamsız kalıyor bütün heceler.

Karanlık sağıldı indi her yere.
Bir parlak ışığa, hasret geceler.
Felek çomağını soktu tekere,
Aklın yollarını kesti cüceler.

Kara bir bez gibi yırtsa ellerim,
Parça parça etse şu karanlığı,
Başımı eğmeden yürür giderdim,
Görseydi gözlerim o aydınlığı.

Kemirir içimi milyonlarca kurt.
Tel bir kafes gibi delik deşiğim,
Sarmış etrafımı,binlerce haydut,
Korkuyu sallayan tahta beşiğim.