Karanlık Şiiri - Ahmet Naci Çoğaltay

bu şehrin gecesinde yapayanlızım
geçmişin hayalinde
o güzel günlerdeyim bu gece
o fıkır fıkır içimizdeki aşkların ve kavgalarımızın hayalinde
ve birde memleketim, hasretim
yurdumun hayalindeyim bu gece
bu şehrin gecesi yanlız zaten
gündüzü ihanet
gündüzü zulum
gündüzü kin
gündüzü nefret
gündüzü karmaşa
gündüzü bilinmez bir esaret.
gündüzü gecesinden karanlık bir maske
bu kentin gecesinde yim kalbimde ince bir sitem
unutamadıgım sevdalarımın ve kavgalarımın ortasında acı bir hasret
acı bir çığlık benimkisi
bu şehrin gecesinde ince bir sitem
ince bir bağırış içimden gecen
annemi özledim babamı özledim
bebeğimi özledim birde seni
annemin sıcak çorbasını ve kuru soganını
babamın kırışık ellerini ve cigarasının dumanını özledim
cigara tabagından gizlice bir sigara calmayı özledim
bebeğimin süt kokan nefesin ve kokusunu özledim
halkımı özledim birde seni
birde seni özledim sevdiğim
koşsam vucudum parçalanırcasına, koşsam kafam parcalanırcasına
yakalayabilirmiyim annemin sıcak çorbasını
yakalayabilirmiyim babamın tütün tabakasını
kırışık ellerini öpebilirmiyim
koklayabilirmiyim bebeğimi
tutabilirmiyim parmaklarından
öpebilirmiyim kırmızı yanaklarından
koşsam yüreğim durana kadar, kanım donana kadar
bakabilirmiyim sana
göz yaşlarını tutabilirmiyim sevdiğim
koşsam kurşunların arasında, yıksam karanlık tabuları
koşsam tüm zulumlerin arasından
tüm kötülükleri yensem,
kafamı kırarcasına bagırsam yurdumun adını
sana kavuşabilirmiyim memleketim
sana kavuşurmuyum dağlarım
bu şehrin gecesindeyim yapayanlız
gündüzü gecesinden gece
gündüzü gecesinden de gece
bu şehrin gecesindeyim anne
gündüzü daha çok hasretim sana annem
seni özledim
babamı özledim
bebeğimi özledim
ağlamak istıyorum anne
bu gecede
gündüz ağlamak istesemde
hiç ağlayamadın annem
gündüzü ihanet
nefret
ama içimde bin umutla sana bağlanmışım
yürüdüğüm toprak
yeşerdiğim tohum
gönlüme rahatlık veren umutlarım
hiçmi hiç bitmeyecek annem
bu şehrin gecesindeyim
yapayanlız
bu şehrin gündüzü
gecesinden de gece.