Aydınlığı karanlığa yeğlerim,
Toplumun kabusu olmuş karanlık.
Okur yazar olmak onun düşmanı,
Karanlık toplumda kanayan yara.
Beni eleştirme diyor karanlık,
Eksiğimi görme diyor karanlık.
Utanmaz hak, hukuktan söz ediyor,
Milletin aklıyla alay ediyor.
Yeter karanlığa kol kanat germe,
İnsana eziyet, yettide arttı.
Millete verdiğin korkudan utan,
Sende göreceksin yalın gerçeği.
Karanlık kendini ölümsüz sanma,
Gaflet içindesin gaflet yaşarsın.
İnsanlığa her dem zulüm yaparsın,
Seninde er geç sonun gelecek.
Bozkurt'um aydınlanmanın düşünde,
Yıldızlardan haber geldi dün gece.!
Güneş doğup karanlığı kovacak,
İlim irfan yıldız gibi doğacak.
Kayıt Tarihi : 4.12.2019 00:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güncelleme tarihi:05.04.2019 "İlimden gitmeyen yolun sonu karanlıktır" veciz sözü duygularıma tercuman olmuştur.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!