Karanlık 2 Şiiri - Yusuf Barman

Issız karanlıklarda oturuyorum saatlerdir günlerdir;
Sessizliği son ses açıyorum,
Öyle ki kendimi bile duymuyorum.
Harika bir melodi çalıyor benden,
Rüzgarların ıslıkları da eşlik ediyor bana.
Ne güzel bir serenat!

Geceden gündüze yürüyorum bazende,
Bilmediğim sokaklar keşfediyorum.
Bomboş nedense her yer,
Lakin nereye dönsem yine sana çarpıyorum,
Hiç bilmediğim sokakları bile doldurmuş yanlızlığım..

Ahh ulan birde yağmur başlıyor!
Ahh be yağmur en çokta sen kirlendin bu şiirlerin içinde,
Ne zaman yıkayacaksın kendini?
Arınman gerekiyor artık tüm acılardan!

Ne tuhaf!
Artık şiir yazsam da geçmiyor.
Bazı her şeylerimin bütünü kayıp.
Yorgunluğum hat safhada,
En şiir yerimden vurulmuşum,
Kimse anlamıyor..