Karanlık Şiiri - Aziz Karaca

Karanlıktan neden korkar insan
Kulakları duysa elleri hissetsede
Nebir bir adım atabilir ileriye
Nede dönebilir geriye
Titrer durur yaprak gibi
Sesli sessiz bir çıtırtı hayelde olsa bir gölge
Hoplatır yüreğini
İşte ozaman ne delice ne zalimce ne korkakca
İşler yapar insan
Firavunlar Nemrutlar gibi
Kimisi güçlerinin karanlığında
Kimisi fani ihtiraslarının
Kimi elindeki karanlığı ışık zanneder
Ya çıkarlar karşılığı yada karşılıksız
Sağa sola hediye eder
Karatır dünyasını karatır ufuklarını
Aydın olduğunu zanneder aldanır aslında
Onların yaşamları alaca karanlık kuşağı
Oysa gerçek ışık okadar yakınki
İlahi kelamlardada yazar
İnsanın içinde onun şah damarı gibi