karanlık
kapattığımda
gözümü
yok
içimde
aydınlık
yalnız
bir mum eriyen
zaman
değil
umuttur
beklerken tozlu yolun kıyısında
uçurumun kenarında
umuttur
karanlık
mağarada
unutulmuş rüyalar
unutulmuş hülyalar
umuttur
ışığı eriten
karanlık
mağarada
sönmüş mum ışığında
...
gözünü yumduğunda
karanlık
umuttur...
Kayıt Tarihi : 14.4.2008 13:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
izmir
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!