Karanlık Şiiri - Bulancaklı Erdem

Uykuya dalmadan önce,küçükken,
kafamı kaldırır,karanlığa bakardım.
Bir ürperti duyardım derinden,
sanki bişeyler geçerdi odadan,korkardım.
Sarılırdım yorgana,sımsıkı sarılırdım,
az sonra bir el sıyıracakmış gibi üzerimden.
Derken bir ses ismimi fısıldardı kulağıma,
ansızın doğrulur yan tarafımı yoklardım,
güvenip te dönemezdim artık; ne sağıma ne soluma.
Bu anda, anneme sığınmaktansa karanlığa dalardım,
mıhlanır kalırdım,
bir kürek mahkumu gibi yatağıma...