Karanlık Şiiri - Yasin Demir

Nedense yolculuklar korku verir insana,
bilmediğin diyarlarda,
tanımadığın insanlarla.
İnişli çıkışlı yollar uzadıkça uzarken,
neler gelmiyor ki aklıma.

Sen, sensizlik; derken neler neler.
Gittiğim yerde, senin olmadığını bilmek,
ve pervasızca savrulmak,
rüzgarların ardından...

Çocukluğum geliyor aklıma,
gençliğim, ihtiyarlığım...
Henüz yirmi yaşımda,
yıllar terkedip giderken,
kimler gitmedi ki,
tertemiz umutlarımla...

Anlam yüklemek zor,
kelimeler kifayetsiz ilk defa;
saatlerle kararan şehirler geçiyorum,
bazen karanlık, bazen aydınlık,
ve yine seni düşünüyorum,
sensizliği...

Nedense yolculuklar korku verir insana,
ve biliyormusun içim ürperiyor,
ben ordayım, yanında;
bu tren boşa gidiyor...!