Karanlık Şiiri - Alperen Şimşek

Güneş karanlığa doğru batarken
Mehtap gözlerime çiviler çaktı
Ruhumu cımbızla yerden toplarken
Gülüşüm kör oldu, yüzümden aktı

Hasretim mahkeme ve ben sanığım
Maziden atiye sana yanığım

Kalbime hasretten bir taht çizince
Aydınlık sabahlardan vazgeçince
Yol aldım sessizce karanlıklara
Göz yaşım kırmızı, ümidim kara

Uykular uyudu ben uyanığım
Maziden atiye sana yanığım