Karanlık her tarafı kaplamıştı,
Sema siyahtı, yıldız ışığı vardı.
Işıklar uzaktı, içimde kaldılar.
Yüreğimi, karanlıkta bıraktılar.
Hasretim ışığa, yalnızca umuda,
Bir kapı açılmıyor, gönül ufkuma,
Her taraf karanlık, içim daha yanık,
Hasret umuda, gönül sevdaya kanık.
Yol karanlık, duvar kayık, zihin bulanık,
Adımlıyorum nereye ama asla bilmiyorum,
Ben karanlığa, gece bana öylece sarılıyorum,
Bilinmeyen her şeyi, doyasıya solumaktayım.
Aşk mı, elbette, hem de nasıl bir karanlık,
Her an çekim artıyor, benliğini parçalıyor.
Sakince alıyor içine, bedenini uzaklaştırıyor,
Manalaşıyor, sevda haz alıyor, aşk yaşanıyor…
Kayıt Tarihi : 5.4.2007 14:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her an çekim artıyor, benliğini parçalıyor.
Sakince alıyor içine, bedenini uzaklaştırıyor,
Manalaşıyor, sevda haz alıyor, aşk yaşanıyor…
..................................
Aşk karanlığın koyuluğunu alan bir silgidir aslında....Karanlık AŞKın girdiği yerde can çekişir..Bakın şiirde bile karanlığı işlemişsiniz ama final aşkın beyazlığında çok güzel noktayı koymuş...Kutlarım....Saygılar...
aydınlık günler dileğiyle kutlarım.
Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (2)