Karanlık Şiiri - Melike Yurtsever

Geçmişten bir ümit bekleme,
Artık faydasız!
Ne esen meltem aynı,
Ne de içtiğin su…

Bunca yıl hiç geçmemiş say,
Ve sen yine o deli çağındasın,
Cesaretin var mı söyle,
Gerçeklerle yüzleşmeye!

O yıllardan sana ne kalmış?
Neden mahkûmsun bu karanlık eve?
Duvarlara sinen yalnızlık ta neyin nesi?
Yüreğindeki saf duygular nerede?

İlk aşkın?
Ne çabuk unuttun gözlerini!
Şimdi çektiğin kalp ağrıları,
Geçmişten miras değil mi?

Karanlığın içinden,
Bir ışık umuyorsun şimdi,
Sensin gör artık,
Işığın içindeki karanlık!