Karanlık Şiiri - Mustafa Aydin

Karanlık gecelerin loş sokağında
kırık sokak lambasının cılız ışığı altında
seni beklerken geceleri
yalnızlığın soluğunu
derin derin ensemde hissedirken
ürperen vucudum taş kesilrken
kendime gelebilmem için
sadece ve sadece senin adın yeterli
karınlığı delen bir ışık gibi
tüm vucudumu saran
senin sevginin bana verdiği güç
beni ansızın yalnızlıktan alıp
kelimelerle ifade edilmeyecek
bir alemde yolculuk yaptırıyordu
işte ogüç senin sevgin karanlığı yokeden
sana olan hasretim
bir sana kavuşurum diye bekleyen ümidim
en azından o yolda ölürüm diye
verdiğim caba
beni sana bir gün kavuşturacaktır