Karanlık Şiiri - Erkan Uçar

Korkular karanlıkta ortaya çıkar
Aydınlıkta gözlerimi kapatınca
Korkuyorum, bir his ve seçimsiz
Karanlıkta gözlerim kapalı, ağlıyorum

Bir damla yaş süzülüyor yüzümde
Soğuk bir nefes hissediyorum
Elimi götürüyorum, sen misin, bulamıyorum
Üzülüyorum, güçleniyorum ama ne için

Biraz sensizliğe alışıyorum
Korkak bakışlar fırlatıyorum karanlığa
Kabulleniyorum, bitmiş bir hal var
Görmediğim bir şey var ama bulamam

Tek yapabildiğim kaçmadan beklemek
Korkumla el ele tutuştum
Hissettiğim tek şey var oluşun
Düşlerimse koca bir boşluk

Karanlıkta görmediğim resimler yapıyorum
Anı ve seni yaşıyorum
Kokusunu duyuyorum kan gibi
Karanlıkta bulduğum tek şeydi