Neden karanlıkta karşılarız doğan günü hep,
Neden karanlıkta bırakırız.
Neden en güzel rüyalar, karanlığa gelir.
Siyahın çekiciliği,
Başka hiçbir renkte yoktur.
Işık bile özellikle siyahta,
Işığını bulur.
Belki de biz onu,
Karanlıkta fark ederiz.
Güneş,
Yıldızların romantizmi,
Bilinmeyenler,
Kötülükler,
Üzüntüler hep,
Karanlıkta bulur kendini.
Vücudumuz karanlıkta oluşur,
Karanlıkta son bulur.
İnce işler hep
Karanlıkta olur.
Ne karanlık utanır,
Ne karanlıktan utanılır.
Kayıt Tarihi : 17.5.2006 18:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Murat Yaşar Yetkin](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/05/17/karanlik-100.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!