Karanlığına Muteber Bir Gölge

İmkansız bir düşe
dört mevsim güneşler gezdirdim 
ki karanlığın ilk müşterisi bendim ! 

I. 

Sessiz bir cümlenin sonuna terkedilmiş bir özneyim 
Çünkü
yalnızlığımın sesi yoktu sevgilim

Yanında yalnızlığımı gezdirip 
 yüreğinin arkasında duran benim 
 şehrin bütün seslerini yitirdim 
 içimde arafta kaldı bedenim 
 ve ben yıllardır gözlerinin rengini bile görmedim 
Hadi
şehrin karanlığında uzat elini yüreğime 
 iyileşsin kanayan yerlerim ! 

II. 

Geceydi 

Bir düş öncesi belki 
 belki de bir yalnızlık arefesi 

uzak şehirlerin sesini duyuyordum  kırılgan ve ürkekti 
oysa 
Bir bardak çay sıcaklığına gebeydi 
Düşlerinden vurmuştu asal bir cinayeti 
ve artık 
ellerime de kan bulaştı sevgilim

Ey 
 nefesi bana yakın , 
 gözleri bana uzak olan 
 ruhuna ömrümü vaadettim 
 gör bak 
 kıyamet şimdi  kaderim olacak

Hadi 
 Bırak bedenimi karanlığına 
 Tenhalığını en iyi ben bilirim 

Ey 
 gözlerini yoluma serdiğim 
 uzat ellerini 
 ki , 
 sen tutmazsan evren yanacak !

ikibinonsekizmartyitmibes