Karanlığın Yalnızlığı

Zifiri boşlukları kapladı ruhumdaki karanlığın yalnızlığı,
Yürüyorken bu ıssız şehrin sokaklarında.
Fırtınalarla müteşekkil kalbimin feryatlarıydı son çığlık,
Boğazımda düğümlü acı bir tat
ve karanlığın yalnızlığı.

Yabancı bir kalabalığın tanıdık darbeleriyle sarsıldı köklerim,
Çocukluğumun izlerinde kayboldu sessizliğim; gençliğim,
Ait olmadığım dünyanın serin ve derin sularıydı masalım,
Sahil kıyılarına vurmuş eski bir ceset, sahipsiz bir adamım.