Karanlığın Türküsü Şiiri - Ali Murat Memiş

Karanlıkta yürürken
Dikkatli olmayı öğrendim
sevdim korkularımı
Benim oldukları için
Ve uzaktan uzağa
İçimde ağlayan çocuğu
Teselli etti umutlarım
Ezberledim yalnızlığın türküsünü
Her akşam ve her sabah
Batıyor ve doğuyorken güneş
Islıkla söyledim türküsünü
İnsan olmanın
Denizin mavisinde
Ormanın yeşilinde
Ve bir kadının gözlerinde
Sevdim yaşamı
Özgürlüğü sokaklarda
Sevgiyi dudaklarda yaşamadım
Ne kübalı Garciadan
Nede Çinli Yuandan farklı
Yüreğimde zenci bir çocuk
Beyaz türküler söyledi
Kahvaltımı bölüştüm
camdaki kuşla
Nehirlerin denize karıştığı yerde
Düşler kurdum akköpüklü
Hep yaşadım sandım
Hiç yaşayamadım