Gece geçtim İzmit’ten
Sana uzandı kollarım.
Karanlığın yükü bindi omuzuma
Yeşil ağaçlar,mavi deniz,yüce dağlar
Perde oldu gözüme simsiyah.
Parlayan yollar sana varırmış
Karanlığın sonunda....
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta