Karanlığın Şakakları Şiiri - Arap Kurt

anlamadığım bir tedirginlik var gecede
kıpırtılar duyuyorum
saçak altında
rahat değil serçeler
gecenin üçünde
soğuk ve sis iç içe

ayın yüzünde tırnak izi
ığıl ığıl akıyor kan
ruhum yara bere içinde
ve kıs kıs gülüyor
tavan arasında kedi

gecenin gözleri dikilmiş karanlığın alnına
gece kuşunun dili de kursağına
susmuş
bilincini yitirmiş sersem
ortalıkta dolaşıyor
gözlerini uyku bürümüş âmâ

bu günah kimin
bundan kim mutluluk çıkarır
kim
üç beş nankörden başka
ölüme kurarken saati
pencere önünde çiçekler yasta

susmuş
yağmur damlası gömülürken
kendi açtığı çukura...