Karanlığın şafağı

Zorlama fazla, bırak sessizliğe çığlıklarını,
Bir ayrılık şarkısı sessizliğin içinde,
Sabahı bekleyen bir haykırış var karanlıkta,
Biraz yorgun, biraz dağınık içinde.
Özlemler, arzular, isteyipte yapamadığın herşey.
Tek tek sorgular seni yine tüm anılar,
Mazi seni bırakmaz tüm yarınlarda.
Karanlıkta sığınmış bir köşeye,
Sessiz haykırışlar el pençe, karanlık anlamaz seni yine,
Ellerinde boş umutlar.
Yürek kendi sessizliğinin içinde yine.
Yok yapamam dediğin herşey,
Bir bir sıralanır önüne.
İçindeki uyanış titretir yüreğini de.
Bağırmak sadece karanlığın içinde.
Sormadan acılarını gönlüne, kaç sabah takılır peşine?
Bir anı canlanır sessiz çığlıklar içinde.
En güzel bildiğin anı içini yakmadı mı?
Bırak, sorma sorularını karanlığa,
Ağlamak yakışmıyor karanlıkta sana,
Sil o göz yaşlarını, her damlayı bırak karanlığın tam ortasına.
Bu böyle sürüp gitmez, dönüp bakma ardına,
Yok olan herşeyi bırak karanlığa.
Bak şafak söküyor gözlerde,
Gökyüzünün ilk aydınlığı morlar içinde.
Bırak soru sorma,
Tüm sorular kalsın, karanlığın ortasında.
Bırak, bırak gel şafak söktü işte,
Aydınlık olsun yüreğin.
Şafak geliyor işte sana, aç koynunu,
Unutma bu sabah senin!!!
Karanlık ezimete uğrasın.
Senin şafağın olsun bu seherin içi.
Dönme karanlığa, tut şafağı ellerinle,
Ellerin değsin aydınlığın içine.
Ellerin değsin yarının yüreğine........