Karanlığın Rengi Şiiri - Ömer Gümeli

Bir başımı kaldırsam karanlıktan
Maviye değeceğim
Ne kadar uzağımdaysa göğüm
Mavisine baş eğeceğim
Karanlığı biliyorum
Bir el uzatsam
Kolum kilometrelerce uzayacak
Sımsıkı avuçlayıp
Maviye değeceğim
Karanlığın mavisi ha
Kulaçladığım siyahlarım
Perdeli ya gözlerim
Ondan turkuaza çalardı düşlerim
Ah o ilk çocukluğa uyanışım
Çünkü ben buyum
Sanılmasın karanlığım matemimdir
Üç beş satırdan analizim
Benim sırtımdaki valizim
Öngörünüz olan yasım yani
Yani karamsar bildiğiniz ben
Öyle böyle değil
Yanlış görünüz
Gördüğünüz harabe olan
Ben
Okyanus mavisi karanlığım
Asla anlayamayacağınız derinliğim
Dibimin de dibini diyorum
Siz ne bilirsiniz
Bu sırra ermeye ömür tüketecek
Göremeden gömüleceksiniz
Tüm renkler karışanda siyah olur
İçinde cümbüş renk kararır yok olur
Bunu ancak mızrap bilir ressam görür
İçinde uyanmak
Karanlığın
Oradan maviye herkes değemezdi kuşkusuz
Bu yol kuralsızdır
Aruz vezni kalıplardan geçmez
Felsefesi din cennetine satılıklar ne bile
Yanmadan yandım diyenler ne göre
Sağır kör düşlerden uyanan görür
Gör o vakit mavi kaç bucakmış
Adam sende
Beklemek maviyi
Miyop gözlerimin ereğini bekler gibi
Terlikleriyle çıkagelecek sevgiliyi düşler gibi
Demirden kazıdığım alnım terini silmenin bahtiyarlığı
Fakirliğimin kapı aralığından sızan azığım
Siz bakarkörler hakir görür sanırsınız hep ağlağım
Bu eller
Maviden başka renk bilmezler
Karanlıkta da renkli görmeyi becerirler
Ve dahi
Karanlıktayım
Doğumumda araladığım hayat pınarım
Tanrıların arabalarıylan koşuşturduğum ilk çocukluğum
Ben gibi bir sen bulamadıysam
Ressamın kıtlığındandır
Olur bazan
Ne kadar mavim varsa öldürür kara çalarım
Simsiyah evrenime uyanır
Kendi evrenime fırça sallar kendimi boyarım
Az insan huzuruna yapayalnızlığıma sığındığım koylarım
Koyda siyah olur mu
Değil mi
Güler geçerim
Karanlıklarımın mavisinde kulaç sallar
Yine de yüzmeye devam ederim
Benim 'SON' dediğim
Anlayamadığınız ben yani
Yani argoca çok da tın hali
Çok bilmiş kıt aklınızın eseri yani
Adımladığım karanlığım
Kırk yedi yıllık kendimle rekabetim
Yarışacak kapasitede olamadıysanız
Kıllığım
Değişmez kuralım
Maviden gayrısına hep
Çomağı illa ki sokarım
Ne yıkıntılardan geçtiydim oysa ben
Oysa hiç mavi biter mi
Öldüre öldüre öldüremedinizse beni
Karanlıklarda gezinir görünmezim
Yine de mavi mavi gülerim
Çenesinden kuvvet aldığını sanan ukalalar
Pazuları kalın mankafalar
Çokça boş konuşmaktan usanmayan ahmaklar
Entel bilgiçler
Egosu tavan arası saftirikler
Kendini övenler hep yalan söylerler
Felsefi doğrularınızın da ta avradını...