! ! ! ! Karanlığın Ortası ! ! ! !

Karanlığın ortasında kalmış bir fenerim
Nesin sen, güneş de olsan yine irdelerim

Sonu bitmez hayal içi boş kalmış sükunet
Her şey kabak gibi ortada bir cam gibi net

Bu kararın içine ben bir geceyle düştüm
Bir sokak lambasına böcek gibi üşüştüm

Masallarda aradığım neciydin sen benliğim
Sen miydin gördüğüm rüyalarda beğendiğim

Hayalin ortasında uzanmak vardı şimdi
İlk evmin bahçesi kaf dağının ardı şimdi

Hata yokmuş madem ki, düşmeden ilerlemek
Yürürüm bende bir çocuk gibi emek, emek

EREN ODABAŞ