Karanlığın Köprüsü Şiiri - Ebubekir Müce ...

KARANLIĞIN KÖPRÜSÜ

Geçeriz köprüsünden karanlığın son defa..
Biter dostluklar vurulmuş omzundan kan kaybediyor vefa…
Hayat yokuşunda boşuna sürmeye çalışma sefa…

Geçeriz köprüsünden karanlığın…
Düşeriz peşine al yanaklı aydınlığın..
Biz yolcusuyuz bu yolun…
Ey akıllı geçinen akılsızlar bana karşı akıllı olun…!

Boşuna çamurla uğraşma uzanamaz güneşe kolun..
Siz gül bahçesindeki deve dikenlerisiniz…
Güllerden utanında solun..

Sonu gelmez bu karanlık yolun…
Nerde senin onurun…?
Ne derinmiş senin gaflet uykun…
İşte elimiz tutun,tutunda kurtulun…

Bu karanlık köprüsünden geçen son kervan…
Sende katıl bu kervana işte geldi zaman…

Evrende çevrene bakarak yürü..
Sen İnsansın Değilsin Sürü…
İşte Önünde Geçilmesi Gereken köprü..
Törpüle beğenmişliğini… Örgüle Mutluluğu.. Yürü…

Tabusunu Yıkın bu Karanlık Kabusunun..
Ey AzraiL..! Ölümü Bana Tepsilerde Sun..
Ey İnsan..! Sen Bu Dünyada Yolcusun…
Karanlıktan geçilecek Tek Köprüsün…