Karanlığın Kızı Esmeralda

Etek içi ceplerde eller çeribaşı, belli
Sazın yanık sesine odak, oba ortası ateş
Kulaklarında, boyu kadar kırmızı gül
Kaderine karşı gelen neşesiyle
Engelini yıkar rüzgarında uçuşan
Eteğinin pembesi!

Yükünün ağırlığınca irileşir kömür gözleri
Kara kazan gözyaşında yıkanır üstü başı
Tavrına hayran sugar baronun süzülünce bakışı
Geceye inat simsiyah saçlarında dalgalanır
Manitasının boyun mendiline tutulmuş valsi

Raks ederken kaderin dönülmez döngüsü
Dokuz sekizliktir edasının tozunu atarcasına
Işır halhalı çıplak ayak bileğinde
Avucuna düşen karanlığın falına bakar gibi
Gök kırlarından demetlenir, yıldız papatyalar!

Gönül göçümün yasaklanan ütopik şarkısı
Gölgelerin gülü Esmeralda
Zamanı sevgiyle kucaklayan kız
Toprak olsa da elindeki nasır
Notasız klarnet ezgisinde
Şahlanan delibaş gönül kıratınla
İklimler ötesi renksin sen yürek yaralılara

Üşümeye hakkı yok çadıra düşen karın
Dilimin sofrasına koyma, yutulmayacak sözleri
Zincirli gururum yanarken nefesinin soğukluğunda
Umut yağmurlarına tutunup ıslanmak için
İp kurup bakışlarımda sallanma
Özgürlüğe engel duvarlara inat çadır yaşantınla…

Yokluğa hodri meydan dercesine
Özgürlüğüne, kuşlarla yarış tutar gönül gülmelerin
Dil üzerindeki kırık pencereni
Perdelerken punta yaşların
Eşitliğe isyan çığlığındır
Ölümün kıyısındaki yaşantın!

Gönüllerin esaretini kıran bakışımla baktıkça
İmlası bozuk anlar serilir önüme
Tenine düşmüş gece yazgılı gözlüm
Boş hülyalar balyoz gibi kırarken şehrin sokaklarını
Kendi boşluğunu doldurur yürek ürpertilerin
Şen şakrak bel kıvırınca parmak izlerin
Karanlığın koynuna kaçar gülmelerim!

Güneşe korsan gecenin kızı Esmeralda
Hayal olan aşkın sevda ceylanı
Sevginin yoksunluğunu yargılarken yıldızlarla
Suları tırmalar uçuk, soluk nefesin
Yalnızlığı bir tek ben bilirim der gibi
Kara kabus dünyanı yakarcasına
Terkedilmişliğin kırbacıyla kanar tenin