Aydınlıkla karanlığın savaşında
Galip gelen gece olunca
Şehrin ışıkları sönmeye başlar yavaşça
Gürültü yerini sessizliğe bırakır boş kaldırımlarda
Ayın ışığı odadan içeri sızınca
Bir çocuk belirir gözyaşlarıyla
Kalkar yerinden aydınlık gözlerini kamaştırınca
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
kafiyenin esaretinden kurtulunca daha güzel olacağına inanıyorum bu şiirin deneyelim mi?
Aydınlıkla karanlığın savaşında
Gece olunca
galip gelen
sönmeye başlar şehrin ışıkları
usulca...
sessizliğe devreder nöbeti gürültü
....
falan filan seçimi sen yapacaksın tabi :) benimki küçük bir tavsiye
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta