Karanlığın Kıyıları Şiiri - Ufuk Nazım

Karanlığın kıyılarından geldim;
Sahte ışıklara aldanmam.
Sunaklarınızda yanan mumlara,
Yahut giden ve dönen güneşinize
Kanmadım kanmam.
İnancım sadece yıldızlara;
Çün ki onlardır,
Hep gökyüzünde olan.
Ve karankılta belirip,
Gün ışığında kaybolan.
Göktedir onlar her daim;
Korkularımız gibi.
Gün ışığına saklanıp,
Karanlıkta belirirler.
Ve manasız gökyüzünün karanlığına,
Manayı çizen samanyoludur onlar.