Karanlığın İzleri Şiiri - Bayram Ali Bayram

Gökte kümülüs bulutları,
Yerde kar.
Kar altında karanlığın derin izleri.
Uzun yılların gerisinden,
Fırtınanın sessizliğinde;
Yeşerir yeniden
Kan rengi filizleri...

Sarp kayalar tutar,
Aydınlığın karanlıkla kesişen yolunu.
Uğultulu ve bulanık seslerin
Çırpınarak can çekişlerinin,
Yankıları duyulur derinden.
Zamana karşı direnmeye çalışan kayalarda...

Duyulur,
Karanlığın koynunda uyanan,
Uygarlık düşmanlarının
Yaklaşmakta olan ayak sesleri.
Aceleci olmayan adımlarla...

Gündüzleri,
Gökta Güneş parlar.
Geceleri yıldızlar.
Keser zifiri karanlığın önünü.
Karanlığın koynunda kaybolur,
Ve son durağıdır
Hortlayan hayaletlerin;
Kendi yarattığı uçurumunun sonsuzlığu...

Gün şafakla uyanır.
Can bulur yeniden milli ruh...
Dün,Kuvay-ı Milliyeydi;
Bu gün de yeniden
Kuvay-ı Milliyedir.
Çarpan yüreklerde;
Damarlardaki soylu kanda...