17.01.2009
Karanlığın içinden geliyorum ben
Karanlığın içinden geliyorum ben
Cehennemin karalığından almış karanlığım
Öyle kara ki, ziftten de beter
Bakma karanlığıma sakın
Geçmişten geliyor gözlerim, bakıp da gördüklerim bir değil
Gördüklerimden korkuyorum ben
Maskesiz o kadar çirkin ki bu tozpembe gözlüklerle bakılan hayat
Ya da benim gözlerimdeki karanlık pembeyi görmeme engel
Kapılar açıldı mı içeri giren renk siyah,
Günlerden siyah, aylardan siyah, mevsimlerden siyah, günahların rengi de siyah
Hangi birimiz bu dünyada meleğiz ki faklıyız.
Yok, birbirimizden farkımız.
Benimle birlikte senin etrafındaki tüm renkleri karanlığa hapsediyor…
İçimde sorgusu bitmeyen infazlar, kızgınlığım… O kadar kara ki…
Tüm bu karanlıklardan sana baktım beyazıma…
Zifiri karanlığım biraz olsa açılır mı diye?
Karanlıktan bakan bir çift göz, cehennemin karanlığı, derinlerden bakan, derinlere düşmüş
Işığını kaybetmek üzere olan bir çift gözün, son aydınlığı çağırır gibi
Kayıt Tarihi : 1.10.2011 02:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O mutluluğu tekrar yaşıyoruz
Mazide kalan günleri hatırlayarak
saygılar...
TÜM YORUMLAR (1)