Karanlığın İçinden Şiiri - Nazan İzmirli

karanlıklar ürkütürdü beni,seninle tanışmadan
oralar ıssız,soğuk,korku tüneli gibi acımasız
geceler üzerimde yün yorgan
anlamını veremediğim sesler karabasan

karanlıklar gece gelir, basar boğar
şafaklara ulaşır senden kaçar
ne bilirdim, birgün gün ortasında güneş başımda
karanlıklar, sabahları olmayan karanlıklar içinde kalacağımı

anlam veremedim,akşam karanlıklarına kavuşsam dedim
bitmiyordu gün,bitmiyordu gün karası, çaresizdim
bir değil bin ışık belirdi birden
simsiyah gökyüzü,avuçlarımın içinde yıldız cümbüşü gibi

karanlıklar içinden çıktın geldin,
önce avuçlarımı aydınlattın ödüllendirircesine
avuçlarımı gün karasının gölgelediği yüzüme kapattım
gitme diye!

Tanrım,beni asla terketmedin,ben seni istedikçe
karanlıklar aydınlandı,karabasanlar kayboldu
karanlıkların içinden çıktın geldin
ruhumun derinliklerinde gizlendin gitmemelicesine

Nazan İzmirli-1990-Trb