Karanlığın İçinde Mum Işığı

karanlık çöktü mü hataların üstüne
gerçekler bir mum gibi erir sessizce
damla damla düşer yüreğime
her biri bir yangın bırakır peşinde

zamanın kollarında sallanır bu şehir
sokaklar hikâyelerle dolu
her gece bir nehir gibi akar
ve ben o nehrin kıyısında
seni düşünürüm

gözlerimde yorgun bir aşkın izleri
yıldızlar dökülür göklerin kederi
sessizliğin sesiyle çağırırsın beni
bir mum yanar geçmişin derin dehlizinde
ışığı titrer
ama sönmez

karanlık çökerken ruhumda bir fısıltı
gerçekler erir
hayaller büyür karanlıkta
zaman kıvrılır Attilâ’nın dizeleri gibi
her an bir şiir
her an bir yalnızlık han

mum söner
karanlık sarar etrafı
ama içimde bir ışık
bir umut
bir aşk
hatalar geçer
gerçekler kalır
bir şiir gibi
bir ömür gibi