Karanlığın içinde aşk şiir

💔Karanlığın İçinde Aşk şiir💔

Gece çökerken içime
bir ağırlık çöküyor sanki…
Dizlerimin bağı çözülüyor,
kalbim kendi kendine yorgun bir kapı gibi
yavaşça kapanıyor dünyaya.
Aşk dediğim şey,
bir zamanlar içimi ısıtan bir ateşti,
şimdi ise dokundukça yakan
soğuk bir küle dönmüş.
Ne sıcaklığı kalmış,
ne de ışığı…

⋆.✮ 00𝓛𝓔𝓨𝓛𝓐𝓐___✮.⋆

Yalnızlığın ortasında otururken
adını bile söyleyemediğim bir acı var içimde:
Aşkın bıraktığı o büyük boşluk.
Dünya susmuş gibi…
Kimse yok, hiçbir şey yok;
yalnızca içimde ağır ağır çöken
karanlık bir sessizlik var.
Aşk bazen insanın yüzünü güldürür,
ama bazen de
en derin yerinden kırar onu.
Ben şimdi tam da oradayım
kırığın sessizliğinde,
dönüşü olmayan bir yolun ortasında.

⋆.✮ 00𝓛𝓔𝓨𝓛𝓐𝓐___✮.⋆

Kalbimin en karanlık yerine bakıyorum;
bir zamanlar çiçek açan duygular
şimdi solmuş,
çatlamış bir toprak gibi kupkuru.
Ne bir ses,
ne bir nefes,
ne de tutacak bir umut kalmış.
Aşk…
sanki içime çökmüş bir gece gibi.
Nereye baksam yokluk,
nereye dokunsam acı…
Ve en kötüsü de
kimsenin bilmediği,
kimsenin görmediği bir yara gibi
kendime sakladığım bir çöküş var.

⋆.✮ 00𝓛𝓔𝓨𝓛𝓐𝓐___✮.⋆

Bazen düşünüyorum:
Bir insan ne kadar susabilir?
Ne kadar acıyı içinde taşıyabilir?
Cevabını bilmiyorum…
Ama bildiğim tek şey şu:
Aşk bittiğinde
geriye yalnızca
karanlık bir sessizlik kalıyor.
Ve ben…
işte o sessizliğin tam ortasında
düşe kalka yürümeye çalışan
yorgun bir kalbim sadece.