hüzün,
geceyi beklemeden
karanlığa sarılıp geldi
ve..
usulca koynuma girdi...
artık...
koynumda ağlayan
hüznün ta kendisiydi...
yalnızlık,
geceyi beklemeden
karanlıktan sıyrılıp geldi..
ve...
usulca aklıma girdi...
artık...
aklımda çağlayan
yalnızlığın ta kendisiydi..
hüzün...
ve yalnızlık
geceden güç alıp
beni yenerken...
artık...
gönlümde sızlayan
karanlığın ta kendisiydi..
Fikret Turhan-Yalova,
13.04.2014
Kayıt Tarihi : 13.4.2014 23:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!