Karanlığın Gözleri Şiiri - Naime Erlaçin

fotoğraf çekiyor gözlerim karşıki tepelerden
binlerce ışık serpilmiş geceye
her biri bir mücevher

evlerden bir alemdeyim
evler ki yanar döner

hangi dağı aşsam
hangi eve varsam dümdüz
aslında hepsi birbirine benzer
vahşi bir yanılsama bu ışık

doğası böyle eşyanın
içler kanamalı
uzaktan mücevher

onaylanmasını izliyorum inzivanın
çekilin önümden ışıklar
çekilin soluk alayım!

film biter makinede
evler suskun
karanlığın mahmur gözlerinden celseye
sessizliğin sesi düşer

(25 Ekim 2004)