Yüzüm hiç gülmedi aşktan yana
Güldürmedi kader yıktı geçti
Her sevdanın sonu ayrılık oldu
Gözlerim yalnızlığı seçti
İsterdim bende bir deniz kıyısında
Sevdiğimle konuşup gülüşüp başbaşa
Hiç bırakmadan ellerini sımsıkıca
Seviyorum seni demek doya doya
Neydi sebebi bu yalnızlığın
Acımaz oldu yıllar geçti hızla
Alıştırıyor insanı her geçen gün
Ölüm denen gerçekle her fırsatta
Nedir bu düşmanlık aşka böyle
Hiç bitmeyen kan davası gibi
Çok büyük bir ölüm büyüsü mü
Ruhuma işleyen karanlığın gölgesi
Kayıt Tarihi : 14.1.2024 21:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!