Karanlığın Doğuşu Şiiri - Yakup Özer

Alacakaranlıgın altındayım,
Yürüyorum...
Beynim uyuşmuş,
Gözlerim zor görüyor.
Bütün eklemlerim, üşüyen bir çocuk gibi.
Sokak lambalarının dostluğuna sığındım
Ve oturdum ışıklarının altına.
Derin bir nefes çektim sigaramdan,
uzun uzun...
Sıcak bir çay verecek el yoktu,
Yanımda oturup konuşacak bir dil,
Acırcasına yada kin ve nefretle bakacak
Bir göz yoktu...
Bir nefes daha verdi
Ucu kor sigaram bana.
ates boceklerıın gosterısı basladı
Ne kadar muhteşem...
Bazen..
Bazen bir baykuş sesiydi kulağımda çınlayan,
Ve yarasaların üzerimden yakın geçişleri vardı.
Karanlığın dostlarıydı bana eşlik eden.
Yalnız ne bir söz vardı onlar da,
Ne de dinleyen bir kulak.
Sigara da içmiyorlardı üstelik.
Bir yıldızın parlaklığı belirdi gözbebeklerimde,
Karanlığın en güzel bekçisiydi,
Beni izliyordu.
Gülümsemeye benzer ışıltısı vardı,
Bana yaklaşıyordu.
Tutmak istedim onu,
Yakından görmek istedim.
O bana geliyordu,
Uzandım, tutucam sandım,
Ve kaydı ellerimden.
Bir güzellik vardı karanlıkta,
O da kayboldu, yokluğunun ortasında.
Ne tutabildim onu,
Ne de gidişini izleyebildim.
Ve yine kaldım,
Yalnız ve karanlık.
ahhh
Derin bir nefes daha verdi, sigaram bana
Dudaklarımda dumanının sıcaklığı.
Sıkıldım, daraldım,bunaldım,
Ve bekliyorum.
Ne karanlığı göreyim artık,
ne de bulutları.
Bülbül, serçe, kumru sesleri olsun kulağımda.
Kelebekler uçuşsun gözlerimin önünde.
Sigaramın ardından, sıcak bir çay içeyim,
içimi ısıtan.
Ve seyre dalayım kendimi unutup.
Hoş geldin ışığım, hoş geldin...
Aydınlık dünyam, tenimi ısıtan.
Sanki sadece benim için ordasın.
Sen beni takip ediyorsun ya,
Bende izliyorum seni.
Bugün tanıdık geldi bana,
hatıralarımdan kalma bir mazi gibi.
Kıyıya vurmuş balık gibi çırpınıyorum.
Hadi...Hadi gell.. Hadi gelll...
Hadi gel de doğuşumuzu yaşayalım,
gel..gel..

Yakup ÖZER