...Ve
Biliyordum artık gecenin bir sığınak olmadığını.
Karanlığın çöküşüne düşen çırılçıplak hüzünleri
Gece doğuruyor tüm şiirleri firari
Yürekler yangın şiirler intihar edercesine
Vurgun yemiş acılar
Geceye sığmayan anılardan doğan hatıraların.
Saklanan vuslatına
Savrulan yalnızlığına
Aynadaki gölgen solgun bir resim
Ruhumu saldım gölgene
Uğurladım gökyüzüne seninle
Ismarladım yokluğuna
Sevdigimiz en güzel şarkımızı
Açmadı ruhumu
Gömüldüm kendi ağırlığımın karanlığına
Paramparça olan yüreğimle
Kasvetli havayı solumak bile istemiyorum.
Ruhumun karanlığına sıkışan
girdap da kalan
Sensizliğin çöküşüne düşen hüzünler
yine ruhumu yaktı...
10.03.2023
~Gülay Özdemir ~
Gülay Özdemir
Kayıt Tarihi : 16.3.2023 03:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gecey'e düşen dizeler.
![Gülay Özdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/03/16/karanligin-cokusune-dusen-gece.jpg)
"Yıkım, hüzün"
Ve de sürüklenen ömürler!
Değişmiyor bu ara, nedense,
Bu kısır döngü,
Hayırdır inşallah!
Tebrikler Gülay Hanım..
Çok tşkr.ler üsdadım.
Şiir kadar değerli yorumunuzla deger kattınız eksik olmayın...Şiir dolusu saygılarımı sunuyorum efendim...
TÜM YORUMLAR (1)