Geceler katran karası geceler…”
Teraziye koyarsın yalnızlığı, hangisi ağır gelir bilemezsin; sen mi seçtin yalnızlığı yoksa yalnız mı bırakıldın!
Gönül terazisinde en çok hangisi ağır tarttı, geriye sana kar kalan uçsuz bucaksız, gözünün alabildiği kadar zifiri karanlık...
Ve üşümek, sebepsiz bir yerde güneş doğuyormuş, bir çiçek güne selam veriyormuş, bir yaprak, bir böcek, bir ot kokusu da varmış falan filan…
Ben bilmem bunları.
Bana yalnızlığımı verin bir de en karanlık geceleri.
Ah, Günebakan! zamandan bezmiş,
Güneş'in adımlarını sayar;
Gezginin yolculuğunun bittiği yerin,
O parlak diyarın peşinden koşar;
Genç adamlar tutkudan sararıp solar orada,
Devamını Oku
Güneş'in adımlarını sayar;
Gezginin yolculuğunun bittiği yerin,
O parlak diyarın peşinden koşar;
Genç adamlar tutkudan sararıp solar orada,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta