Karanlığın Bekçisi Şiiri - Umut Gizli

Bir yıldız gibiyim her gece
amaçsızca dolanırım peşin sıra
gölgelerin kaybolduğu kentlerde
karanlığı beklerim ardı ardına

Ben karanlığın bekçisiyim
hep aydınlansın diye sokaklar
çoçuklar ağlamasın diye
nöbet beklerim
tan yeri ağarana kadar

Sen kalırsın düşüncelerimde
acaba nerdesin, ne haldesin
yine salınıyormu saçların
yaza vuran sahillerde
rüzgarları dinlerim
ruhumu ödünç vererek
hoş bir koku salınmıştır diyerek

Gözlerin düşüyor masama
bir kağıt, bir kalem
bir de sabahı bekleyen
yüreği yaralı adem
neden yoksun diye içlenirim
bir daha olmayacaksın
bir daha dumayacağım sesini
kalemimi asarım, kağıdımı yakarım
karanlığa dönüp
binlerce kez nara atarım

Ben karanlığın bekçisiyim
bir kent uyurken
ben dimdik ayakta
nöbet tutarım sessizce
insanlara bir şey olmasın diye

Karanlığın bekçisiyim
karanlık bekçisi
yüreğimi bir güzele
ipotek ettiğimden beri