Karanlığın Bekçileri Şiiri - Hüseyin Kavak

Karanlığın bekçileri yine gece nöbetinde
Kendileri yatakta, hayalleri adımlar sessizce
Şehrin tüm sokaklarını talan ederler
Kimileri terbiyeli bir şekilde yapar bunu kimileri edepsizce

Karşılaşmaz hiçbiri, zaten tanışmazlar
Hepsi kendi karanlığında yaşar
Hep bi kalbe kiracılardır taşınmazlar
Ve sadece ev sahibi olmak için çalışırlar

Sahilde bütün banklar dolar geldiğinde vakti
Fakat hepsi boş görür bankaları
Bazen aynı bankta otururlar, olmaz haberleri

Karanlığın bekçileri yalnızdır genellikle
Soğuk kaldırım taşlarının üzerine,çıplak ayakla basarlar
O an yastıklarına doğru akar girye
Ve gökyüzü dönüşürken griye
Ölürler, ay mağlubiyet tadı verene kadar güneşe