Karanlığın Aynası Şiiri - Mehmet Sedat Kurt

Karanlığı izliyorum.
En tanıdık etraflarıyla…
Ayrılığın keskin yansımasını görürcesine.
İçinde gizlenmiş en korkunç hüsranlarıyla…
Kırık düşler görüyorum.
Ve geri gelmeyen gülüşler…
Tanıdık bir yüz bakıyor.
Ve yanında başka bir yüz,
Semadan bir portre çalmış en karanlık yerinden…
Kapalı renklerle düşlüyor süslediği ümitlerini,
Soğuk iklimlerin vakitlerinde.
Uzaklarda özleyeni yok,
Bakışlarından belli.
Soluk bakışlarına sürüyor sahipsiz düşlerini…
Yorgunluğu bir gün ışığıyla geçsin istiyor ama,
Ne günler geçiyor, ne de yalnızlığı tükeniyor.
Bekliyor karanlık dünyasında.
Ve hep düşlüyor…
Yüzünde geçmişin yaraları.
Ve içinde kavuşma ümidiyle…