Karanlığımla Koşuyorum Şiiri - Ömer Dalman

Şimdi bir kez daha
birçok kez olduğu gibi
yine o Hardcore gruplardan biri
hoparlörlerini inletirken bilgisayarımın
boğazlarından gelen gümbürtülü böğürtülerle;
ben yine
‘senin için iyi’ olmamak için
‘iyi görünmemek için’ uğraşıyorum!

diğerleri gibi “vampir”sin.
seni suçlamıyorum, anla beni...
yaratılışın bu
görevin bu...
toplumun kaderine aitsin
bense çoktan kapıdışarı edildim!

şikayetçi de değilim!
birileri emecek, birileri emilecek
doğal aslında ama
’karşıt güç olarak’ direnç göstermeliyim
anla beni!
sen aydınlığıma “vampir”sin
karanlığıma “melek”...

Şimdi bir kez daha
o Hardcore gruplardan biri
kulaklarımı, benliğimi
bütün iç cennetlerimi alevlere verirken
bir anlamda mutluyum.

emmemen için hayatımı
neşemi, özgürlüğümü
kendime “küçük bir kurtuluş” yaratıyorum.

‘senin için iyi’ olmamak için
kendi alemimi kurtarmak için
‘istediğin gibi’, ‘anladığın gibi’ ayakta olmamak için
kendim gibi sürünüyorum
leş gibi
üst üste o boktan purolara kanalizasyon ediyorum
boğazımı, keşler gibi...

ama zaferin çocuğuyum karanlığımda
sokmadım içeri aydınlığını ya...

Şimdi bir kez daha
birçok kez olduğu gibi
o Hardcore gruplardan biri benliğimi alevlere verirken
kendimle övüne övüne
‘kapıdışarı edilmiş benliğimle’
aydınlığına karanlığımla koşuyorum.

(Haziran 2006)