Bir sevdanın çöküşüydüm.
Yüreğimin püskürmesini yaşıyordum kasvetin tazyikiyle.
Acının sonsuz boşlukta kapladığı alandım.
Söylenmeyen hüzünlerimin çakıl taşları vardı.
Karanlığımın karanlığını yaşarım karanlıkta.
Geceye yazdım seni, hem de nasıl.
Gözlerimin karanlığına ölümü ekledim.
Bir dehşet hal oldu kalbimde.
Safhalarını yitiren güneş tutulması gibiydim.
Karanlığıma karanlık kattım karanlıkta.
Özledim hem de çok.
Boşluklarımı doldurdum gözyaşlarımla.
Derken bir hırçın nehir aktı içimden.
Kara çarşafa büründü duygularım sessizce
Karanlığıma seni de ekledim karanlıkta.
Hüznümün yastığına,
Ağlamanın sonsuz anlamsızlığına,
Bakışlarımın sıcaklığına,
Kalbimin yorganına,
Seni sardım karanlıkta.
………………………………..
Üstünü açma emi…
01.05.2015
Fatih Ataşçi
Kayıt Tarihi : 1.5.2015 02:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!