Karanlığım Bugüne Şiiri - Dervişe Güneyyeli

Bugün gözyaşlarım düştü peşime
Bırakmadı nazarlar bedenimi
Perperişan kaldım yalnızlığın çemberinde
Bugün gökyüzü karanlıklar ağladı
Yüreğim karalara dolandı
Kördüğüm savruldum yalanın ortasında

Şu an
Gecedeyim
Yıldızlarım sönük
Bir uçuruma takıldı ayağım
Tepetaklak aşağıdayım.
Yükseklik korkumu bile unuttum
Öyle hız sınırının sonundayım
Çıt çıkaracak dermânım yok
Öyle yara beredeyim

Acıyor
Asılıyor ücram
Son nefesimi veriyor haldeyim...

Ama hayır,
Dur bir dakika
Şu an bir nefes sesi daha geldi kulağıma
Derken üçüncü bir nefes alış
Ve bir nefes alış daha...

Evet,
Alabiliyorum
Yaşayabiliyorum
İşte ölmüyorum.
Biliyorum,
Oksijene bağlı ruhum
Kırıklarım acıyor nefes alırken
Ama inadına kurtulacağım
Ciğerim yanıyor diye yaşamı susturmayacağım.
Karanlık olan sadece bu dünya
İçimi ele geçirmesine izin vermeyeceğim
İnadına yeniden doğacağım
İçimdeki kırıkları da kendimle taşıyacağım
Üzülmek ya da zavallılaşmak için değil
Hayatın dikenlerini unutmadan ayağa kalkabilmek için

Karanlığım bugüne
Yarın aydınlık olacağım.