Karanlığım Şiiri - Yusuf Gürsoy 2

Sıfatın çeker beni karanlığa
Korkarım görsem yüzünü
Seversin bilsen dünümü
Korkarsın görsen halimi
Üzülürsün bilsen karanlığımı
Kemiklerimde acı var
Yokluğunun kırdığı belimi

Zorla gülüyor âmâlar
Betonarme ruhumda
İntihar ediyor hülyalar
İçimdeki şeytanlar
Mest ve mesken beynimde
Dolu gözlerim
Boş sözlerim..

Sen yanmayı göze alırdın belki
Ben yandım
Her güneş doğduğunda bil ki
İçim içimden sökülmüş
Bir çok kez öldüm
Ama sen yoktun yukarıda ben
Geri döndüm